SOLONE - Elegia alle Muse - metrica ed analisi

Congiunzioni

Preposizioni – avverbi

Verbi

Verbi principali

Nominativo

Pronome relativo

Genitivo assoluto

METRICA

ANALISI

Μνημοσύνης καὶ Ζηνός Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες, | κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· ὄλβον μοι πρὸς θεῶν μακάρων δότε καὶ πρὸς ἀπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ | δόξαν ἔξειν ἀγαθήν· Εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοισ’, ἐχθροῖσι δὲ πικρὸν, τοῖσι μὲν αἰδοῖον, | τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν. Χρήματα δ’ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκως δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω· πάντως | ὔστερον ἧλθε δίκη. Πλοῦτον δ’ ὅν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρί ἔμπεδος ἐκ νεάτου | πυθμένος ἐς κορυφήν· ὅν δ’ ἄνδρες μετίωσιν ὑφ’ ὕβριος, οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται, ἀλλ’ ἀδικοισ’ | ἔργμασι πειθόμενος οὐκ ἐθέλων ἕπεται, ταχέως δ’ ἀναμίσγεται ἄτη· ἀρχὴ δ’ ἐξ ὀλίγου | γίγνεται ὤστε πυρός φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾷ· οὐ γὰρ δὴ <ν> θντετοῖσ’ | ὕβριος ἔργα πέλει. Ἀλλὰ Ζεὺς πάντω(ον) ἐφορᾷ τέλος, ὠξαπίνης δέ – ὤστ’ ἄνεμος νεφέλας | αἷψας διεσκέδασεν ἡρινός, ὅς πόντου πολυκύμονος ἀτρυγέτοιο πυθμένα κινήσας, | γῆν κατὰ πυροφόρον δῃώσας καλὰ ἔργα θεῶν ἕδος αἰπὺν ἰκάνει οὐρανόν, αἰθρίης | δ’ αὖτις ἔθηκεν ἰδεῖν· λάμπει δ’ ἠελίοιο μένος κατὰ πίονα γαῖαν καλόν, ἀτὰρ νεφέων | οὐδὲν ἔτ’ ἔστιν ἰδεῖν – τοιαῦτη Ζηνὸς πέλεται τίσις, οὐ δ’ ἐφ’ ἑκάστῳ ὥσπερ θνητὸς ἀνὴρ | γίγνετ(αι) ὀξύχολος, αἰεὶ δ’ οὔ ἑ λέληθε διαμπερὲς ὅστις ἀλιτρόν θυμὸν ἔχῃ, πάντως | δ’ ἐς τέλος ἐξεφάνη· ἀλλ’ δ’ μὲν αὐτίκ’ ἔτεισεν, ὅ δ’ ὕστερον; οἵ δὲ φύγωσιν αὐτοί, μὴ δὲ θεῶν | μοῖρ’ ἐπιοῦσα κίχῃ, ἤλυθε πάντως αὖτις· ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἤ παῖδες τούτων | ἤ γέ<ν>ο<ς ἐξ> οπίσω.

Μνημοσύνης καὶ Ζηνός Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· ὄλβον μοι πρὸς θεῶν μακάρων δότε καὶ πρὸς ἀπάντων ἀνθρώπων αἰεὶ δόξαν ἔξειν ἀγαθήν· Εἶναι δὲ γλυκὺν ὧδε φίλοισ’, ἐχθροῖσι δὲ πικρὸν, τοῖσι μὲν αἰδοῖον, τοῖσι δὲ δεινὸν ἰδεῖν. Χρήματα δ’ ἱμείρω μὲν ἔχειν, ἀδίκως δὲ πεπᾶσθαι οὐκ ἐθέλω· πάντως ὔστερον ἧλθε δίκη. Πλοῦτον δ’ ὅν μὲν δῶσι θεοί, παραγίγνεται ἀνδρί ἔμπεδος ἐκ νεάτου πυθμένος ἐς κορυφήν· ὅν δ’ ἄνδρες μετίωσιν ὑφ’ ὕβριος, οὐ κατὰ κόσμον ἔρχεται, ἀλλ’ ἀδικοισ’ ἔργμασι πειθόμενος οὐκ ἐθέλων ἕπεται, ταχέως δ’ ἀναμίσγεται ἄτη· ἀρχὴ δ’ ἐξ ὀλίγου γίγνεται ὤστε πυρός φλαύρη μὲν τὸ πρῶτον, ἀνιηρὴ δὲ τελευτᾷ· οὐ γὰρ δὴ <ν> θντετοῖσ’ ὕβριος ἔργα πέλει. Ἀλλὰ Ζεὺς πάντων ἐφορᾷ τέλος, ὠξαπίνης δέ – ὤστ’ ἄνεμος νεφέλας αἷψας διεσκέδασεν ἡρινός, ὅς πόντου πολυκύμονος ἀτρυγέτοιο πυθμένα κινήσας, γῆν κατὰ πυροφόρον δῃώσας καλὰ ἔργα θεῶν ἕδος αἰπὺν ἰκάνει οὐρανόν, αἰθρίης δ’ αὖτις ἔθηκεν ἰδεῖν· λάμπει δ’ ἠελίοιο μένος κατὰ πίονα γαῖαν καλόν, ἀτὰρ νεφέων οὐδὲν ἔτ’ ἔστιν ἰδεῖν – τοιαῦτη Ζηνὸς πέλεται τίσις, οὐ δ’ ἐφ’ ἑκάστῳ ὥσπερ θνητὸς ἀνὴρ γίγνεται ὀξύχολος, αἰεὶ δ’ οὔ ἑ λέληθε διαμπερὲς ὅστις ἀλιτρόν θυμὸν ἔχῃ, πάντως δ’ ἐς τέλος ἐξεφάνη· ἀλλ’ δ’ μὲν αὐτίκ’ ἔτεισεν, ὅ δ’ ὕστερον; οἵ δὲ φύγωσιν αὐτοί, μὴ δὲ θεῶν μοῖρ’ ἐπιοῦσα κίχῃ, ἤλυθε πάντως αὖτις· ἀναίτιοι ἔργα τίνουσιν ἤ παῖδες τούτων ἤ γέ<ν>ο<ς ἐξ> οπίσω.